Pareltje op hoogvlakte

Zomaar een dorpje op de Spaanse vlakte. Ik ben met Frank even Raiza binnen gefietst. Wat een beloning: een prachtig Plaza Mayor, geweldige terras, alles wat het fietsen extra leuk maakt. Bovendien zijn we net het tweeduizend kilometer punt gepasseerd. Ongelooflijk ver van huis en dat gewoon flink na wat dagjes doortrappen in ongeveer dezelfde richting. Stockholm en Rome liggen al achter ons.

Goed Raiza. Veel dorpjes zijn er niet in dit deel van Spanje en nogal eens liggen ze niet aan de weg maar een beetje ervan af. We rijden een beetje door en hoeven niet elk dorpje te zien. Raiza was een voltreffer. Leuke straatjes voor de ruim tweeduizend bewoners. Mooie huisjes, bloeiende kastanjes en dus dat centrale plein, het Plaza Mayor.

Dat is er in enkele Spaanse stad of dorp, deze was bijzonder. Meestal zijn die pleinen vierkant (dat is bijna overal zo) maar dit pleintje is rond. Een minivariant van het Piazza Del Campo in het Italiaanse Siena (nou ja). Er liggen geen klinkers in het midden, maar zand. Het stierenvechten (eigenlijk niet leuk) kan zo beginnen. Het gemeentehuis heeft een mooie ijzeren toren en het bar-hotel daar zou ik zo willen slapen.

Een cakeje en koffie maken het 2000 kilometer-gevoel rond. Dat we al zo ver zijn gekomen. Verder gaat de tocht. Langs een mooie bloeiende kastanje en dan golft de weg, de nationale weg hier waarvan niemand precies weet waarom hij er is, naar Segovia. En dat al die tijd onder een bijna strakblauwe hemel en rond de duizend meter hoogte. Wat is deze hoogvlakte groot.

Aan mijn linkerhand ligt de Sierra de Guadarrama, de barrière tussen de vlakte bij Madrid (de Meseta) en deze vlakte. Voor wie heeft opgelet bij aardrijkskunde vroeger, het is onderdeel van het Castiliaanse Scheidingsgebergte, aan de kant waar ik fiets hoog en best groen en aan de andere kant wat lager en kurk en kurkdroog. En de toppen (maximaal 2400 meter hoog) hebben nog sneeuw, echt een goede keuze om de tocht in het voorjaar te maken. In de zomer heb je hier niets te zoeken op twee wielen.

Het klimaat hier (de locals zeggen: 'negen maanden winter, drie maanden hel'), lijkt me niet echt aangenaam, hoewel deze dag in april er wezen mag. In de vroege ochtend bedekt rijp het grasveld, overdag wordt het niet echt warm, maar de zon doet zijn best. De bomen zijn nog in wintertooi, maar het groen komt eraan. Ik Nederlander vind het helemaal best hier. Ik draag in de ochtend beenwarmers en dichte handschoenen. Fantastisch, zeker als de wind zoals vandaag uitblijft of heel zachtjes uit het noorden zetjes geeft. Zonnebrandolie is een must.

Morgen rustdag, even een kleinigheid aan de fiets verhelpen en de stad Segovia (erg mooi zegt iedereen) bekijken.

Vandaag 94 km, ruim boven de 2000 dus. Nog ongeveer zes dagen fietsen.