Mindfulness op liefdesjubileum
Meerdaagse fietstochten zijn voor mij de ultieme vorm van mindfulness. Je zit op de fiets, je zoekt je weg, je zorgt voor eten en drinken en waar je kunt slapen. De rest doet er niet toe. Alleen het hier-en-nu telt. Amsterdam en de rest van de wereld zijn heel ver weg. Maar niet vandaag. Ik fiets in gedachte met Tim, met wie ik op de dag af 43 jaar een relatie heb.
Dat vieren we altijd samen, de liefde moet gevierd worden. Eten, ergens naar toe. Het maakt niet uit. Maar dit jaar ben ik er niet. Snik. Je kunt een kaartje sturen (gedaan), een bloemetje (ook gedaan), maar het blijft surrogaat. Je wacht al fietsend, mijn telefoon zit op het stuur, op het signaal uit Amsterdam dat het bloemetje is bezorgd. Om 12.11 komt het verlossende berichtje. "JAAAAAA. Jouw bloemen zijn gearriveerd." En Tim heeft meer goed nieuws. Hij wint zijn volleybalwedstrijd die middag met 4-0. Feest aan de Weesperzijde.
Ik fietst op dat moment over een smal weggetje door het groene Franse landschap in het departement Cher. De zon schijnt, de temperatuur is bijna 30 graden. Ik heb kaart en bloemen gestuurd, Tim heeft de wind gestuurd. Voor de eerste keer wind mee. En zo vliegen we verder en verder. Dank je wel lief, schiet het door het hoofd. Je bent in alles een fantastische man, die zelfs de wind in de goede richting laat blazen als het ertoe doet. Frank nuchter: "Geweldig die wind, halve energie en dubbele afstand."
Behalve het genieten van de vlinders in de buik, was er onderweg ook een boel te genieten om je heen. Wat te denken van een kruising van een oud kanaal met een rivier. Voor het canal latéral à la Loire is een aquaduct gebouwd om de rivier d'Allier over te steken. Dit is de pont-canal du Guétin gebouwd in 1838, ongeveer 400 meter lang en een van de grootste kanaalbruggen van Frankrijk. Ik geniet zo van dit soort ingenieurswerken van twee eeuwen oud. Toegegeven oude kerken en kastelen zijn ook leuk, maar dit is zo knap. Je mag er ook nog overheen fietsen. Helemaal super.
En onderweg naar onze etappeplaats rijden we langs meer kanalen. Bijzonder is het Canal du Berry, genoemd naar de streek. Ook een stokoud kanaal van bijna 200 jaar, heel erg smal maar wat is het leuk om er langs te rijden en naar de sluizen te kijken. Het is nu buiten gebruik, soms verwaarloosd, soms met fietspad. Opvallend dat ze het kanaal gemaakt hebben voor het type kleine schepen dat toen in gebruik was. Kennelijk dachten ze niet dat schepen weleens groter zouden worden.
De caféstops zijn allemaal top. Overal praatjes, vaak verbaasde gezichten. In Saint-Armand-Montrond (de gemeente met het geografisch middelpunt van Frankrijk) zijn de straten versierd met vlaggetjes van de Tour de France. Het wielerspektakel beleeft dit jaar hier de finish van de tiende etappe. Een man vertelt dat dat vast komt omdat Julian Alaphilippe, wereldkampioen in 2020 en 2021, in dit plaatsje is geboren. Hij is niet goed dit jaar, zegt de man. Hij was zoveelste in de ronde van Vlaanderen.
Op een terras in het volgende dorp stort een Nederlander die al twintig jaar in Frankrijk woont zijn hart bij ons uit. Ruzie met zijn vrouw en meer malheur. We bieden hem een biertje aan en kappen het gesprek af. Je kunt dit leed niet op je nemen. Door naar La Châtre. Het appartement is midden in het centrum boven een bloemenwinkel. Helemaal top. Op het menu staan asperges. Mmmm. Een mooi slot van de dag
Vandaag 128 km, in totaal 924 kilometer. Het begint ergens op te lijken.
