Met nieuwe fiets door Ávila

Het is spannend vanmorgen. De nieuwe Giant ondergaat zijn vuurproef. Kan de fiets, een Giant aluxx 6000 series butted tubing, de tocht van vandaag aan. Het is wonderwel goed gegaan. Hoewel mountainbike houdt hij zich ook prima op de weg, al is dit rijwiel een slap aftreksel van mijn trouwe ezel Canon. Vandaag brengt de tocht ook Australische gevoelens boven.

Deze dag voert voor de derde keer op rij over de hoogvlakte. Weer ruim 100 kilometer fietsen op 1000 meter hoogte, met een heuse puerto (Spaans voor pas) van wel 1400 meter. Het blijft mooi, maar het nieuwe is er wel vanaf. Na de stad Ávila is de weg kaarsrecht. Veel mensen gruwen ervan, ik vind het heerlijk om een weg te zien oplossen in de horizon. Een auto die je inhaalt blijft minuten lang zichtbaar.

In Australië maakte ik met Frank en Carla al weer jaren geleden een autotocht door de Nullarbor Plain op de route tussen Perth en Sydney. Die weg is nogal recht, om het zachtjes uit te drukken en claimt het langste rechte stuk weg van de wereld te hebben. Althans er stond een bord. 146 kilometer is dat stuk en inmiddels is het bord achterhaald, maar goed.

"Ik kreeg wel een beetje het Nullarbor Plain-gevoel", zegt Frank. "Zo recht als het hier is. Uiteraard niet zo lang, maar toch indrukwekkend." De mountainbike houdt zich op de 28 kilometer lange rechte weg met één zigzag bocht ook daar prima. De banden met een breedte van bijna 5 centimeter en een vet profiel maken een zingend geluid als ze over de witte wegmarkering rollen. De wind blaast zachtjes mee en in een relaxed tempo van iets boven de 20 kilometer per uur trekt de fietskaravaan verder.

Deze keer was niet de natuur het meest bijzondere, maar het bezoek aan Ávilla de hoogste stad van Spanje. Segovia is mooi om het aquaduct, Ávila (1132 meter) heeft een bijzondere stadsmuur met 87 halfronde torens, 2500 kantelen en 9 poorten. Zo'n duizend jaar oud en nog vrijwel in tact. Indrukwekkend, wat zijn de Spaanse steden hier mooi. Binnen het middeleeuwse vestingwerk is het een wirwar van straatjes en gezelligheid. "Dit vind ik plezieriger dan Segovia, dat is net even té toeristisch", oordeelt Frank.

De natuur mag er ook wezen hoor. Mooie bossen van steeneiken en een steeds nauwer dal dat ons naar de Puerto de Villatoro (1386 meter) leidt. Dat is het dak van de dag. Het gaat veel op en neer in dit deel van Spanje, maar de klimmen zijn nauwelijks moeilijk. Ook deze niet. Boven opent zich weer de volgende vlakte voor de fietsers.

Vandaag ruim 130 kilometer. Het zit er bijna op. Het einddoel Ourique is ongeveer 500 kilometer weg, zeg maar vijf dagen.