Gewonde fiets haakt af
Heel braaf heeft mijn zwarte Canondale, ik noem hem trouwe ezel, mij door heel wat landen vervoerd. De laatste tijd hapert de 25-jarige fiets steeds vaker helaas, maar ik blijf hem trouw. Op de fietsdag gisteren liet de achterrem het steeds meer afweten. Totdat hij helemaal geen grip meer had op het achterwiel. Fietsen in een land met hellingen is dan niet lekker meer.
De diagnose is op de rustdag snel gesteld. Het handvat van de rem lekt de hydraulische olie. Een fantastisch systeem, maar het is nu voor de tweede keer dat het faalt. De vier geraadpleegde fietsenmakers in Segovia weten er geen raad . "Muy complicado", om het kort samen te vatten. "Dit hebben we in Spanje niet."
Wat te doen? Doorrijden met maar één rem. Mmmm geen goed idee, vooral omdat de achterrem het niet meer doet. Krachtig alleen met de rem op het voorwiel de vaart uit een fiets halen, is vragen om moeilijkheden. Op het vlakke is dat al niet fijn. De kans om over-de-kop te slaan is dan groot.
Stoppen met de tocht en de fiets in het rek op de auto zetten. Dat zou het einde van de fietsqueeste betekenen. Opgeven zit niet echt in mijn bloed. Ik heb daarom een tweedehandsje gekocht, een Giant, bij een van de fietsenmakers. Hiermee is het verantwoord de tocht te volbrengen, hoop ik. De fietsenmaker zet zadel en drager over en dan moet het goed gaan. De ketting is nieuw, het geheel ziet er best goed uit.
Ik gooi mijn 25 jaar oude ezel niet wanhopig op de vuilnisbelt. Hij mag op de auto mee naar het einddoel Ourique en gaat mee terug naar Amsterdam. Mijn fietsenmaker daar kan de rem wel repareren, vertelt hij door de telefoon. De Giant blijft bij mijn broer in Portugal. Die kan hij dan uitlenen aan zijn gasten die hij krijgt. Alles opgelost. Frank draagt voor de helft in de kosten bij aan de fiets. Hoe broederlijk lief.
's Middags is er dan eindelijk tijd voor een bezoek aan Segovia, met het wereldberoemde Romeinse aquaduct en een fraaie binnenstad met centraal plein en mooie kerk. En bloeiende kastanjes. Een superstadje voor een leuke middag. En dan loop ik ook nog vrienden Wim en Barry tegen het lijf die een rondrit per auto maken door dit deel van Spanje. Eind-goed-al-goed.