Dertien dozijn op de fiets

Op meer manieren laat ik de buitenwereld binnen in mijn fietsbubbel. Zo kijk ik elke dag even in de mail als we op een terrasje zomaar ergens koffie drinken en uitpuffen van al het groen dat we onderweg zien. Belastingdienst en ander gedoe. Kan wachten. Hé, een mail van de wedstrijdleider Dertien in een Dozijn. Waar mijn bijdrage blijft.

Oei. Er is iets niet goed gedaan, realiseer ik me. Wil ik wel meedoen als ik door het schitterend landschap rijd en in mijn fietsbubbel ben. Even dubben. Ik ga het doen. Wat is Dertien in een Dozijn? De dertien deelnemers sturen een woord in en dan moet er met die dertien woorden een verhaal van precies 144 woorden komen. Geintje, maar lastig. Want die woorden gaan over van alles: krokodillentranen, smulpaap, ochtendgloren en pimpelpaars, om maar wat te noemen.

Vaak zit ik dan te puzzelen achter de pc. Nu laat ik al trappend de woorden in mijn hersenen ronddraaien. En floep, daar is de verhaallijn die ik wil volgen, o ja dat woord kan daar. Zo groeit mijn bijdrage in mijn hoofd. Grappig om je gedachten tijdens het fietsen daarop te focussen. Op de etappeplaats tik ik de woorden in mijn computer. Mijn snelste bijdrage ooit. Onderaan staat wat ik ervan gebouwen heb. De vetgedruktzijn de verplichten woorden.

Maar er was meer te beleven op deze dag. Wat een boel platteland in Frankrijk. Vandaag gingen we naar boven en naar beneden. In de verte zie ik de bergen van het Massief Centraal. Heel veel rivieren en een bijzondere ontmoeting van een Fransman op een fiets met een zonnepaneel op de bagagedrager.

Nog nooit zoiets gezien. Even stoppen. De fiets is elektrisch en het paneel (500 watt) levert voldoende stroom om een dag te rijden. De enthousiasteling uit de buurt van het Lac d' Annecy is op weg naar het Île d'Oléron in de Atlantische Oceaan en terug. Glimmend van trots vertelt hij over zijn snufje. De omvormer zit onder het zadel, de batterij weggemoffeld op de bagagedrager tussen de fietstassen. Aan het stuur een iPad en een paneel met allerlei cijfers. "Geen probleem met de wind. Mijn paneel ligt vlak op de drager."

En dan is er nog een mooie spoorbrug vlak bij het onderkomen van de nacht op een heuvel boven Brive. En we hadden geluk met de regen. Het regent tot ongeveer 11 uur en toen we weer binnen zijn, gaan de hemelsluizen weer open.

Vandaag precies 100 kilometer ongeveer 1150 van huis.

Bijdrage Dertien Dozijn

Wat een irritant mannetje. Ik heb nog nooit zo'n ambetante kerel opgepikt voor seks. Roderick had wel iets geils. Maar het was erop, erover, erin en klaar. Ik kon hem ook niet op enige hoffelijkheden betrappen, dus ik wilde hem meteen lozen. Maar hij stelde voor om in het ochtendgloren te gaan wandelen op het strand van de kustplaats. Ik twijfelde.

Op het strand knielde hij neer en huilde krokodillentranen. "Ik wil je", zei Roderick. "Jij bent de leukste van alle schatten die ik heb gehad." Hij wilde buitenseks onder de lentebloesem verderop en daarna ontbijten in de strandtent waar ik hem had opgepikt. In het vage licht viel zijn dikheid op. De smulpaap. Ambigue was hij niet. Gewoon recht door zee.

Ik walgde en stompte zijn oog pimpelpaars en liet hem op een achtergelaten luchtbed op zee drijven. Approximatief de slechtste date ooit.