De soigneurs

Rustdag vandaag. Dus geen heroïsche verhalen over geploeter door de wind en regen, maar aandacht voor de geweldige vrouwen die deze tocht mede mogelijk maken: Leny, de vrouw van Frank en Carla de tweelingzus van Marc. En o ja, er reist ook een hond mee, Miro, zijn rol is om lief te zijn voor fietsers en verzorgers.

De rustdag is geschikt voor een bezoek aan Troyes met zijn vieren. In dit leuke stadje met zijn vakwerkhuisjes is er alle tijd om uitgebreid te praten met de dames. Waarom hebben Carla en Leny besloten in fietstempo per auto naar Portugal mee te reizen? Leny: "Dat was een spontaan opkomend idee bij Frank en mij. In Portugal al toen Frank zijn eerste plannen kreeg om vanuit Nederland naar Portugal te fietsen."

Bovendien moest de witte Volvo ook naar Portugal. Leny wilde niet in drie dagen naar het huisje in Portugal reizen om daar de reizigers bij aankomst te verwelkomen. "Nee dat is te ver in een keer", zegt Leny. "Dat doe ik niet. We hadden ook de auto kunnen ophalen of iets anders kunnen verzinnen. Maar dit is een mooie oplossing."

Toen Carla hoorde van het idee, en Frank vroeg om ze zin had om mee te gaan:. "Ik hoefde niet lang na te denken. Het leekt me meteen heel bijzonder om dat met mijn broers en Leny te doen. Een fijn familie-ding, een heel andere trip dan die ik normaal met mijn man Leo maak."

De dagindeling op fietsdagen is overzichtelijk. Eerst is er een gezamenlijk ontbijt waarbij de vrouwen al het werk uit handen van de fietsers nemen. Ze nemen hun taak van soigneur heel erg serieus. Als de fietsers zijn opgelost in de horizon, lopen ze nog een keer het huisje door en gaan ze op pad. Carla: "Je ziet hoe slordig ze zijn. We nemen regelmatig vergeten spulletjes mee."

De autorit is meestal een kilometer of honderd en er is dus tijd genoeg voor andere dingen.ALs het weer het toelaat maken ze maken een mooie wandeling. Ook doen ze de boodschappen voor het eten van die avond en ze halen de sleutel op van de bivak voor de nacht.

Carla is tevreden hoe het gaat "Leny en ik vullen elkaar goed aan bij het samen reizen. We hebben het ook best druk met boodschappen doen, koken en het zoeken van het huisje." Leny: "Het leuke is ook dat we overal kunnen stoppen waar het interessant is. Anders dan in drie dagen naar Portugal reizen. Het kost allemaal meer tijd, maar goed we komen er zoetjes aan in het ritme."

Carla: "En als de fietsers aankomen, zijn we blij dat ze er weer zijn. Soms is het spannend als het hard waait. Halen ze het wel de jongens." Leny: "In Luxemburg hebben we best even zitten wachten of ze zouden komen. Toen heb ik gevraagd of ze ons goed op de hoogte willen houden van hun verwachte aankomsttijd. En dat gaat goed."

Nog wensen? Carla: "Ik hoop dat in de 28 dagen de jongens een keer voor ons willen koken, want we nemen ze echt alle huishoudelijke taken uit handen. Leny: "Ik zou weleens willen dat ze een keer de auto willen inpakken, zodat we kunnen instappen en wegrijden."

Frank is natuurlijk in zijn sas over de manier waar hij in de watten wordt gelegd. "Leny en Carla staan altijd voor ons klaar. Ze zijn lief. Ze zijn empathisch. Wat wil je nog meer?" Marc stapt in een wereld die hij niet goed kent. "Meestal heb ik mijn aandeel in de dagelijkse beslommeringen thuis. Nu hoef ik werkelijk niks te doen. Carla zet koffie, Leny bakt eieren. We hoeven alleen maar te fietsen."

Het dagje Troyes eindigt in een bijzonder restaurant Coeur de Village vlak bij het Lac d'Orient. Een Frans-Oostenrijks stelt runt een restaurant annex museum annex van alles en nog wat. Op het menu staat brandnetelsoep (volgens de andere warm water met citroen en honing) en thee van het kruid paardenstaart. De uitbaters zijn praatgraag en vertellen dat ze meegewerkt hebben aan de jurk voor Mariah Carey die ze zou hebben gedragen bij de Grammy Awards in 2024. 

Het eten was niet heel bijzonder, maar gezellig was het. Morgen weer verder.